"Szlachetne zdrowie..." pisał Jan Kochanowski, dając do zrozumienia co tak naprawdę w życiu jest ważne. Wielu z nas w rytmie codzienności nie zdaje sobie sprawy jak ważne rzeczy można zatracić. Ja zatraciłam funkcję chodu a w ślad za nią zatraciłam własną niezależność. Powoli to wszystko wraca do normy jednak pewnie trochę z tym jeszcze powalczę :)
Natomiast podczas ostatniej rehabilitacji, Krzysiek również mnie pochwalił, tym razem za mniejsze kołysanie. Choć wiem, że jeszcze mam wiele do zrobienia, to właśnie takie pochwały pozwalają z większą siłą brnąć do przodu. Opiernicz od niego też dostałam (he, he), bo weszłam do gabinetu bez kul. A ja przecież tylko z auta... To przecież tylko dwa kroki, kawałek, pierdoła, a jednak wiem, że ma rację! Dobra koniec szkodzenia sobie!!!
Sama, również widzę ogromną poprawę. Dzisiaj w szkole jakbym mogła, to bym fruwała jak skowronek. Czułam się fantastycznie. Nie wiem już co to ból w stawie, a i mięśnie w końcu "odpuściły". Już mnie nie bolą z taką siłą. Czasami jedynie przeforsowanie ich jest dla mnie odczuwalne. Ciekawe czy na sylwestra zatańczę?
W szkole nadal radzę sobie chyba dość dobrze. Już wiem, że na świadectwie maturalnym z geografii, chemii, PP i technologii informacyjnej mam piąteczki, a z WOS-u i fizyki mam czwórkę. Coraz gorzej, coraz ciężej, a przecież w maju matura :) Jak pomyślę to... Ech! Trza się wziąć do roboty. Dobrze, że lektury choć nadrabiam w autobusie do i z pracy oraz w każdym wolnym czasie. Wczoraj był egzamin z matematyki i muszę przyznać, że chyba podołałam zadaniom naszej matematyczki :)
To teraz znikam do "Tanga" Sławomira Mrożka, a rano work :)
Szit! Wieki nie pisałam i nikt mnie nie upomina :)
Nie, nie, kiedyś siostra coś wspominała, ale wiecznie jakoś czasu brak. Gdy wróciłam z oddziału rehabilitacyjnego, to tak wpadłam w wir różnych zajęć, że aż sama siebie nie poznaję. Przede wszystkim oczywiście szkołę kontynuuję. To ona jest w tej chwili największym złodziejem mojego wolnego czasu. Dużo zjazdów w dość krótkim czasie, ogrom nauki i najważniejsze- egzaminy. Ponad to normalne obowiązki domowe same się nie zrobią- niestety :( Rehabilitację kontynuuję i widzę, że te krótkie spotkania z rehabilitantem więcej mi dają niż 3 tygodnie na oddziele rehabilitacyjnym. Nie żebym krytykowała oddział rehabilitacyjny w Piekarach, ale tylko indywidualna, funkcjonalna rehabilitacja w moim przypadku jest właściwa.
Czy osoba poruszająca się o kulach może u nas w kraju znaleźć pracę?
Okazuje się, że jak najbardziej.
Od poniedziałku mam pracę :)
Pracuję w call center i odbieram telefony. Na szczęście nic nie muszę sprzedawać, nic wciskać na siłę, bo tego nie cierpię. Ale kilka "opr-ów" od klientów za nic, już zdążyłam zebrać. Już wiem że po drugiej stronie siedzą niewinne osóbki które tylko odbierają telefony, nie mając wpływu na system.
Pracuję około sześć godzin dziennie i co najważniejsze siedzę :) Bez problemu daję radę. Bioderka nie bolą, kręgosłup nie cierpi tylko poziom pracy mnie przeraża. Jestem ambitniejsza. Dobrze, że jest możliwość pięcia się po szczeblach kariery, bo w przeciwnym razie zaraz po skończeniu szkoły zaczęłabym szukać ambitniejszej pracy
