Za parę godzin piszę maturę z języka ojczystego. Uczucia mam mieszane. Na pewno nie śpię bo towarzyszy mi stres i świadomość, że mogłam więcej z siebie wykrzesać. Wierzę jednak że moja nauczycielka wiedzę ogromną mi przekazała i dam sobie radę. Trzymajcie kciuki...

Tego się nie zapomina!

Kupowałam auto pełna obaw...
Jak sobie za kółkiem poradzę? 
Przecież kilka lat nie prowadziłam żadnego samochodu :(

Śmieszne, ale wymigałam się nawet od jazdy próbnej, ale gdy odbierałam auto, to właśnie ja siedziałam za kierownicą. Wsiadłam, wysłuchałam wskazówek sprzedawcy i pojechałam odwieźć Krzysia do domu :) Jechałam... Obawy odeszły w zapomnienie, a ja czułam się jak ryba w wodzie. Pojechałam do pracy. Cóż za wygoda :)
Ciekawiło mnie również jak moje nóżki będą się sprawowały. Czy będę czuła różnicę przed operacją, a po operacji? Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że wszystko jest o wiele lepiej niż przed. 
Jestem dumna ze swojej nowej zabawki, która niewątpliwie ułatwi mi życie :) 

"Samochwała"

Trzy lata minęły jak z bicza strzelił. Wczoraj upajałam się świadomością, że ukończyłam szkołę średnią i to z rewelacyjnymi wynikami. 

Trzy lata! Wyrzeczeń, samodyscypliny w końcu przyniosły wymarzony efekt. Aż, dziwne że z moim słomianym zapałem dotrwałam :) Choć nie ukrywam, że pod koniec gdzieś się wypaliłam. Dobrze, że ambicja nie pozwoliła mi bym odpuściła, przecież tak ciężko pracowałam. Jeszcze tylko matura i uwolnię się całkowicie od nauki. 

Żal mi tylko, że rozstanę się z tak wspaniałymi ludźmi. Cholernie się do nich przyzwyczaiłam Pomagaliśmy sobie wzajemnie, wspieraliśmy się, dzięki temu bardzo liczną grupą ukończyliśmy liceum ogólnokształcące dla dorosłych. Ciężko będzie zapomnieć o tych łobuzach :)

Nauczyciele... Cóż mogę o nich powiedzieć? Mam nadzieję że będą również zawsze uczestniczyć w jakichkolwiek naszych spotkaniach. Wszyscy są dla mnie ikoną nauczycielstwa. Jeżeli macie wyobrażenie o wzorowych nauczycielach, to oni dokładnie każdą z tych cech posiadają!!!

Przyznam się, że nawet sama jestem dumna z siebie. Oby tak dalej!

Co do rehabilitacji to wspomnę tylko tyle, że gdzieś utknęłam. Rehabilitacje mam za rzadko. Co rusz rehabilitant mi przekładał ostatnio spotkania. Nie ukrywam, że niektóre zmiany w harmonogramie nawet mi były na rękę, ale jednak moje ciało dostało automatycznie po tyłku. 

W czwartek zamieniłam kule łokciowe, które były moim nieodłącznym atrybutem przez ostatnie pięć lat na kijki nordic walking. Ależ było ciężko na początku. Nawet myślałam o powrocie do kul, ale zaparłam się i... Chodzę bez kul. Może nie chodzę jeszcze kilometrami ale jakże się cieszę że kolejną barierę pokonałam. Tutaj problemem z kulami było to że jak tylko zmęczona byłam, czy szłam niedbale to zaczynałam wisieć na kulach. Dzięki temu mogłam sporo chodzić, ale po cóż chodzić byle jak, gdy można popracować, pomęczyć się trochę i chodzić tylko przy pomocy nordic walking.

Kijki kupiłam  bardzo dobrego gatunku. Mają to na czym mi zależało. Po pierwsze, mają rękojeść z korka, a po drugie rękawiczki w łatwy sposób można wypiąć. 

No tak...
Pewnie wyczekujecie na kolejny wpis, a tu echo.
Cierpię na chroniczny brak czasu. :(
Poważna choroba :P


W rehabilitacji duże postępy, choć podczas śniegów było wielkie załamanie. Fizjoterapeuta od dwóch spotkań mnie chwali, co jest dziwne, bo nigdy tego nie robił. A tu dwa spotkania z rzędu same pochwały. Myślę, że to jest człowiekowi szalenie potrzebne. To jakby dodatkowa motywacja. A za co pochwały? No za chód oczywiście :) Podobno moje wychylenie zmalało, jak również same stawianie kroków idzie mi całkowicie nieźle. Kto by pomyślał, że ten dzień nastąpi...
Jakby się zastanowić, to powoli moje kolejne marzenie się urzeczywistnia. 

W pracy... Dużo pracy! Wczoraj miałam dyżur na który się sama zdeklarowałam. "Bagatela" tylko 14 godzin. Wróciłam do domu o 23.00 i prosto do garów, bo dzisiaj moje kochanie celebruje swoje kolejne urodzinki. 

Kochanie życzę Ci duuużo zdrówka i wymarzonych prezentów. 


Pozostało już mi tylko pochwalić się sukcesami szkolnymi.
Tydzień temu pisałam maturę próbną z matematyki i... Zadałam ją! Dopiero za tydzień dowiem się szczegółów, ale już wiem, że wystarczyła mi liczba dobrze rozwiązanych zadań zamkniętych. Ciekawe jak mi w maju pójdzie? Ale przede mną nauki, a nauki :(
Paskudnie za oknem. Z niewielkimi przerwami pada deszcz. Moje bioderka wolą już deszcz niż śnieg, ale ja chcę słoneczka. Cholernie mi tego brakuje.
Wracam do kuchni!
Do następnego wpisu :*
Mam nadzieję, że nie w biegu.

Koszmar minionego lata

Wywichnięty BMHR
kliknij jak chcesz powiększyć

Pół roku minęło...

Wypłatę dostałam i ... Wypłatę udałam :)
Zajęło mi to dokładnie jedne popołudnie.
Owszem nie zarabiam kokosów, ale potrzeby zawsze mam bez względu na zarobek olbrzymie.

Dzisiaj oprócz uzupełnienia zapasów, kupiłam kibelek oraz winko. Wieczorem zapowiada się iście włoska kolacja. Pizza oraz winko może wprowadzi nas w romantyczniejszy nastrój. Ostatnio wszystko robimy w biegu, więc wieczór na kanapie się po prostu należy. 




Dzisiaj mija pól roku od operacji.
Pół roku temu przechodziłam swój największy koszmar, jaki miałam okazję do tej pory przeżyć.
Po takim okresie spodziewałam się lepszych efektów. Owszem nic mnie nie boli, pomijając jakieś drobne bóle mięśniowe, jednak nie tego oczekiwałam. Jednakże bardziej powinnam się skupić na rehabilitacji, a nie na życiu. Nie jestem jeszcze na tyle zdrowa, by żyć normalnie. Choć nie ukrywam... Bardzo, ale to bardzo bym chciała chodzić bez kul, a przede wszystkim prosto. Czy moje marzenie się spełni zależy głównie ode mnie. Jestem swoim kowalem i muszę w końcu bardziej walczyć o swoje, a  nie patrzeć na innych. W końcu walczę o swoje marzenia :) 


Ps. Wkrótce kupię swoje cztery kółka. Po czteroletniej przerwie będę znów za kierownicą :)

2 luty 2012

Ileż to stopni może być poniżej zera?
      Chodzi sobie mróz po świcie i tworzy te swoje niepowtarzalne, niesamowite malowidła. Chwali się swoim kunsztem na każdym kroku. Cokolwiek dotknie, cokolwiek muśnie ... Arcydzieła!

      Oprócz problemów z biodrami choruję jeszcze na  astmę oskrzelową. Podczas tak niskich temperatur mam wrażenie, że nie mam czym oddychać. Powietrze zbyt ostre, kłóci się z moim układem oddechowym. Ubrana szczelnie, do stóp po czubek głowy nie odczuwam aż tak bardzo chłodu. Ba nawet moje bioderka nie narzekają i świetnie się sprawują w ostatnim czasie. Byleby śniegu nie było...
      Wczoraj kolejne spotkanie zaliczyłam z bioderkowymi dziewczynami. Co mi się podoba w  tych spotkaniach, to to, że naprawdę niewiele rozmawiamy o bioderkowej przeszłości. Co najwyżej żartujemy z pewnych zdarzeń, ale o bólu i cierpieniu cicho sza :)
Kurcze, strasznie kaloryczne było te spotkanie, a ponieważ byłam po pracy, to koleżanka zadbała byśmy obiadek zjadły złożony z tysiąca kalorii, a do tego ciasto. Dobrze, że deser był bardziej naturalny :) tak więc zdecydowanie mniej kaloryczny.
Tego typu spotkania  muszą być w moim harmonogramie, gdyż ładują mi baterie na jakiś czas.


Dzisiaj powinnam mieć spotkanie z fizjoterapeutą ale niestety Krzysztof wziął sobie urlop od pracy. Niemożliwe, że  ten pracoholik zakochany w swoim fachu, bierze jakikolwiek dzień wolnego. No tak ale ileż można pracować średnio do 21.00, a nawet 22.00


Ja nie mam ferii. "Naferiowałam" się odpowiednio dużo w ostatnich latach, teraz WORK :)