Dla rozładowania emocji zaproponowałam Katji zaraz po przyjeździe byśmy skoczyły na basen. Z małymi oporami się zgodziła. Jeszcze przed wejściem złapałam telefon i wystukałam numer do doktorka, ale usłyszałam tylko: "abonent jest poza zasięgiem" . Szit!!!
Na basen weszłyśmy za całe 6 zł / 3 h. Stawka przystępna, ale to tylko z okazji niepełnosprawności jaką obie posiadamy. Nie czy cieszyć się czy płakać powinnyśmy he he.Na basenie się okazało, że obsługa nader sympatyczna, ale za to woda niezbyt czysta :( Jednak sporo z Katją popływałyśmy, a ona nawet monopłetwę założyła. Wystraszona była, ale po czteromiesięcznej przerwie poszło jej wyśmienicie. Przepłynęła 50 metrów i wynurzyła się z niezłym zapasem tlenu.
Wyszłyśmy roześmiane, szczęśliwe... Znów wystukałam do doktora i odebrał... Nie byłam przygotowana, ba nawet nie liczyłam na to, że odbierze, ale od razu się opanowałam i zaczęłam domagać się szczegółów operacji. Tak, chciałam w końcu tylko termin usłyszeć, choćby odległy, byle realny. No i mam ten piekielny termin. Ale Ciiii, żeby nie zapeszyć :P
Dla uczczenia poszłyśmy do najlepszej pizzerii, do której Katja chadzała z przyjaciółmi po zajęciach w liceum gdy była jeszcze uczennicą. Pizza pychota. Takiej chyba jeszcze nie jadłam w życiu. Z pełnymi brzuszkami wróciłyśmy do domu, otworzyłyśmy sobie winko, zrobiłyśmy ciepłą herbatę i tak przegadałyśmy do późnej nocy wiele tematów.
Kolejny dzień u Katji.
Po sycącej i rozgrzewającej strawie (deszczyk dawał się we znaki), postanowiłyśmy jechać w końcu na obiecany basen do Bogumina, a że po drodze był Rossmann, to weszłyśmy oczywiście tylko na chwileczkę. Tam poczułyśmy się jak psy zerwane ze smyczy. Bez marudzących facetów za plecami, powąchałyśmy i wpróbowałyśmy wszystko co się da. Z reklamówami pełnymi zakupów, idziemy prosto do samochodu. No bo basen nie jest całą noc czynny przecież. I tu zaczęły się schody. Po pierwsze, już było dość późno, po drugie korony trza było kupić, a pan z kantoru miał tylko "grubsze" banknoty :( Troszkę zawiedzione dałyśmy sobie spokój z bogumińskim basenem na poczet jakiegoś w okolicy, którego wybór postanowiłyśmy dokonać pijąc kawę na stacji benzynowej.Kombinowałyśmy jak konie pod górę, i w efekcie wylądowałyśmy w jakimś Radlinie, gdzie okazało się, że basen i owszem jest, ale jacuzzi NIECZYNNE. Cholera! Wracamy do domu na babski wieczór. W planie maseczkami mamy straszyć.
W domu chłodno, bo jakieś pipy nie zamknęły okna przed wyjściem hi, hi. Katja postanowiła rozpalić w kominku, więc poszła narąbać drewna, a ja przygotowałam kolację. Nie, nie miało być romantycznie he, he, ale na pewno zrobiło się o wiele milej. Potem maseczka błotna na twarz, malowanie paznokci piling ciała połączony z prysznicem i znów koło 2.00 poszłyśmy spać.
Ostatni dzień.
Tym razem mogłyśmy sobie pozwolić tylko na dwa dzwonki z budzika i musiałyśmy się zbierać. Wszystko w biegu... Śniadanie, sklep,, urzędowa sprawa Katji, basen, obiad na mieście z dobrą znajomą Katji (pierogi nadziewane szpinakiem z serem feta) i biegiem na autobus. Nie chcę wracać, bo tak fajnie było, ale muszę. Takie życie...
Katju, dziękuję za trzy pełne wrażeń dni :*
1 komentarz:
Polecam się na przyszłość :))))
I cieszę się, że nie opisałaś mojej miny po półgodzinnym rąbaniu siekierą drewna do kominka oraz półtora godzinnym rozpalaniu mokrymi gazetami z błotną maseczką na twarzy ;))))) Wrażenia nie z tej ziemi. Do teraz łupie mnie w krzyżu ;)) Hahhaa :)) Dzięki za przesympatyczne wspólne bycie :)
Prześlij komentarz